Chloride-geïnitieerde wapeningscorrosie ontstaat als gevolg van de aanwezigheid van chloriden in het beton. Chloriden kunnen op verschillende manieren in het beton terecht komen:
Naast bovenstaande moet er rekening worden gehouden met het feit dat chloride-ionen meegevoerd kunnen worden in de lucht. Bijvoorbeeld door wind afkomstig van zee of chloridehoudende dampen in een zwembad.
Vrije chloride-ionen tasten de passiveringslaag van het wapeningsstaal aan en reageren daar tot gemakkelijk oplosbaar ijzerchloride (FeCl2). Bij de vervolgreactie reageert het ijzerchloride met OH–-ionen uit het poriewater van de cementsteen:
FeCl2+ 2(OH–) → Fe(OH)2+ 2Cl–
Hierbij worden OH–-ionen (waterstof-ionen) afgebroken waardoor de pH-waarde van het beton afneemt. De chloride-ionen worden niet verbruikt en zijn voor verdere reactie beschikbaar. Op deze wijze kan het betonstaal plaatselijk sterk worden aangetast,
Chloride-geïnitieerde wapeningscorrosie komt hierdoor meestal voor in de vorm van putcorrosie (plaatselijk zeer diepe en sterke corrosie). Zeker bij ingemengde chloriden kunnen plaatselijk grote verschillen in chloridenconcentratie voorkomen waardoor het risico van plaatselijke putvormige corrosie zeer groot wordt.
De mate van indringing van chloride is voornamelijk afhankelijk van de kwaliteit van de betondekking. Deze kwaliteit wordt beïnvloed door de samenstelling en de watercementfactor, de mate van verdichten en de wijze van nabehandelen.
Andere factoren die van invloed zijn op de mate van indringing en het effect op wapeningscorrosie zijn het cementgehalte (hoe meer cement, hoe meer chloride er gebonden kan worden), de cementsoort en het optreden van scheuren. Over het algemeen blijkt dat constructies die afwisselend met chloride in aanraking komen en weer opdrogen (spatzones, brugdekken) de grootste kans op schade te lopen.
Wapeningscorrosie geïnitieerd door chloriden kan in de praktijk herkend worden aan de volgende kenmerken:
De hoeveelheid chloride die in het beton aanwezig wordt in het laboratorium gemeten door middel van een chemische analyse van het beton in de vorm van titratie (Volhard) of in de vorm van een methode die werkt met een chloride-gevoelige elektrode (R.C.T. methode).